მეუბნებიან, რომ მსოფლიოში ერთ-ერთი გამორჩეული ბანი ვიქნები…
უკვე სამი წელია, რაც ქართველი მომღერალი იტალიაში, ქალაქ სალერნოში ცხოვრობს და ადგილობრივ კონსერვატორიაში კლასიკურ მუსიკას ეუფლება. ირაკლი ნუცუბიძე სწავლის პარალელურად ცდილობს, სასცენო გამოცდილება მიიღოს და მუდმივად მონაწილეობს მასტერკლასებსა და კონცერტებში. ადგილობრივ და მეზობელ ქალაქებში უკვე გამართა რამდენიმე სოლო კონცერტი. 32 წლის ირაკლი იმითაც არის გამორჩეული, რომ უსინათლოა, მაგრამ ეს ბარიერად სულაც არ მიაჩნია, მას ნოტების ათვისების საკუთარი მეთოდი აქვს.
.
(ჯუზეპე მარტუჩის სახელობის სალერნოს მუსიკალური კონსერვატორია)
.
– პირველად 10 წლის ვიყავი, სცენაზე რომ გავედი. თბილისში, მოსწავლე-ახალგაზრდობის სასახლეში გამართულ კონცერტს უცხოელი სტუმრებიც ესწრებოდნენ. ახლაც მახსოვს, როგორ ვღელავდი კულისებში, მაგრამ მერე, როგორღაც დავძლიე ნერვიულობა და ვიმღერე. ქუთაისში საბავშვო სტუდია „ამადეუსში“ ვმღეროდი. აქტიურად გამოვდიოდით ოპერის თეატრსა და სხვადასხვა სცენაზე. იმ წლებმა ძალიან ბევრი რამ შემძინა, მიუხედავად იმისა, რომ მაშინ საესტრადო ჟანრს ვმღეროდი… როდესაც გარდატეხის ასაკი გავიარე, საოპერო ხმა ჩამომიყალიბდა. ისედაც ყოველთვის ვოცნებობდი ოპერის მომღერლობაზე და რადგან ჩემი ხმა კლასიკური მუსიკისკენ წავიდა, გადავწყვიტე, საკუთარ თავზე უფრო მეტი მემუშავა. ქუთაისის მელიტონ ბალანჩივაძის მუსიკალურ სასწავლებელში ჩავაბარე, რომლის დამთავრების შემდეგ სწავლის კონსერვატორიაში გაგრძელება ვისურვე. თუმცა, სულ ვფიქრობდი, რომ ჩემი კარიერისთვის იტალიური სკოლა ყველაზე კარგი იქნებოდა… გარკვეული დროის შემდეგ, ოჯახის წევრებისა და ახლობლების თანადგომით, სწავლა იტალიაში გავაგრძელე…
.
(სალერნოს ზედხედი)
.
– ეს ადვილი არ იქნებოდა. ალბათ იყო ენობრივი ბარიერიც…
– არა, ნამდვილად არ იყო იოლი, მაგრამ გადავწყვიტე, თავი მუსიკისთვის მიმეძღვნა. იტალიურს ქუთაისშიც ვსწავლობდი, რადგან კლასიკური მუსიკის შესწავლის მსურველთათვის ამ ენის ცოდნა აუცილებელია. თუმცა, ეს საკმარისი არ იყო. იტალიაში ჩამოსვლის შემდეგ, სწავლა გავაგრძელე, ვცდილობ, ცოდნა გავიღრმავო, ამავდროულად, კონცერტებსაც ვმართავ. სალერმოსთან ახლოს ქალაქი მაიორია, საკურორტო ზონაა და ზაფხულობით მასტერკლასები და კონცერტები იმართება, რომელშიც აქტიურად ვმონაწილეობ… ასევე, სისტემატურად იმართება კონკურსები, მასშიც მუდმივად ჩართული ვარ. ეს მუსიკალური ქვეყანაა და შესაბამისად, კონკურენციაც დიდია, ამიტომ ბოლომდე უნდა დაიხარჯო… მუსიკა ჩემი ცხოვრებაა, ამიტომ საკუთარ თავზე მუშაობის, წინსვლის მოტივი მუდმივად მაქვს, რაშიც ჩემს პედაგოგსაც დიდი წვლილი მიუძღვის.
.
.
– იტალიურ ენასა და მუსიკას სპეციალური პროგრამით სწავლობთ?
– დიახ… ჩემი უსინათლობა თანდაყოლილია. სამშობიარო ტრავმა მაქვს… თუმცა, ამას ტრაგიკულ ფაქტად არ მივიჩნევ. საზოგადოებამაც ჩვეულებრივად მიმიღო. აქ საერთოდ არ იგრძნობა ასეთი განსხვავებები. რაც შეეხება სწავლას, ყოველთვის ყველაფერს სმენით ვსწავლობდი. რამდენჯერმე ვუსმენდი და შემდეგ გონებაში ვამუშავებდი. როდესაც კონცერტმაისტერთან მიწევს მუშაობა და პარტიის შესრულება, იქაც სმენის წყალობით გავდივარ ფონს. ჩამწერიც მაქვს, სადაც ვწერ მუსიკას და ჩემს პარტიას, შემდეგ კი მას სახლში გავარჩევ. ჩანაწერი არის ჩემი ნოტიც და პარტიტურაც…
– ანუ ნოტების გარეშე მღერით?
– დიახ, ასე გამოდის, ეს ჩემი მეთოდია. ყოველთვის ჩანაწერებს ვუსმენდი და რამდენჯერმე ვიმეორებდი… ქალაქში გადაადგილებასაც დამოუკიდებლად ვახერხებ. აქ, საქართველოსგან განსხვავებით, ადაპტირებული გარემოა. ქუჩაში ვერიდები დამოუკიდებლად გასვლას, მაგრამ სახლში ყველაფერს მარტო ვაკეთებ. კარგი ორიენტაციის უნარი მაქვს, რაც დიდი პლუსია ჩემს მდგომარეობაში მყოფისთვის. კონკრეტულ გარემოში ერთხელ მაინც თუ ვარ ნამყოფი, სხვისი დახმარების გარეშე მოვახერხებ გადაადგილებას. კონცერტის დაწყებამდე ვეჩვევი სცენას, აღვიქვამ გარემოს, გონებაში ვსაზღვრავ რა მოცულობის არის კულისები, სცენა და მთლიანობაში – დარბაზი, ამის შემდეგ კი დამოუკიდებლად გადაადგილებაც მიადვილდება… კიდევ ერთი, ჩრდილებს ვხედავ ანუ სინათლეს ვარჩევ და ეს ძალიან მეხმარება. ჩემი აზრით, ადამიანი იმდენად ხარ შეზღუდული შესაძლებლობის მქონე, რამდენადაც თავად ზღუდავ საკუთარ თავსა და შესაძლებლობებს – მე ასე მესმის და ასე ვუდგები ჩემს ცხოვრებას, რაც ძალიან მეხმარება საკუთარ თავთან ბრძოლაში, რადგან გარკვეული ბარიერები, რა თქმა უნდა, ყველა ადამიანს აქვს.
– უკრავთ კიდეც?
– დიახ, ნოტების გარეშე ვუკრავ ფორტეპიანოზე. თუმცა, ინსტრუმენტს ისე არ ვფლობ, როგორც უნდა ვფლობდე. ალბათ, უკეთესადაც შეიძლებოდა… შარშან სალერნოში სოლო კონცერტი გავმართე, სადაც მთლიანი პროგრამა დავუკარი. კონცერტების ვიდეოჩანაწერები ინტერნეტში დევს… ინსტრუმენტთან ბევრი სამუშაო მაქვს და როგორც კი შესაძლებლობა მომეცემა, ვცდილობ, ხარვეზები გამოვასწორო.
◘
◘
– ადგილობრივ ავტორიტეტულ შემსრულებლებთან თუ გაქვთ ურთიერთობა?
– მეტ-ნაკლებად, რადგან ჯერ კიდევ დამწყები ვარ. თუმცა, სალერნოს ოპერის მასწავლებლები და დირიჟორები მეუბნებიან, რომ თუ სხვებს წარმატების მისაღწევად ძალიან ბევრი შრომა სჭირდებათ, მე ეს წარმატება უკვე მოვიპოვე. მე კი მაინც მგონია, რომ ჯერ მხოლოდ პირველ საფეხურებზე ვდგავარ… ცოტა არ იყოს მიჭირს საკუთარ თავზე საუბარი, თუმცა, ყოველი კონცერტისა თუ მასტერკლასის შემდეგ, აქაური პედაგოგები, დირიჟორები და ზოგადად, მუსიკოსები კარგ მომავალს მიწინასწარმეტყველებენ და მეუბნებიან, რომ მსოფლიოში ერთ-ერთი გამორჩეული ბანი ვიქნები…
.
(სალერნოს ნავთსაყუდელი – ხმელთაშუა ზღვის სანაპიროების მარგალიტი)
.
– რა გეგმები გაქვთ?
– 30 აპრილს, სალერნოში მაქვს სოლო კონცერტი და მთლიანად მასზე ვარ გადართული… ზაფხულში, ფლორენციაში სოლო კონცერტს ვგეგმავ, ამიტომ მთელი ზაფხული შეუსვენებლად უნდა ვიშრომო… ასევე, სექტემბერში უმბერტო ჯორდანოს სახელობის კონკურსისთვის ვემზადები, რომელიც ქალაქ ფოჯაში გაიმართება და იმედი მაქვს, ჩემს პედაგოგებს იმედს არ გავუცრუებ… მართალია, ძალიან ჩავერთე აქაურ მუსიკალურ ცხოვრებაში, მაგრამ ამავდროულად, მუდმივად ვფიქრობ საქართველოში დაბრუნებაზე. თუმცა, ჯერ არ ვიცი, ეს როდის მოხდება.
.
(Teatro Verdi, სალერნო)
.
___________
ტექსტის წყარო
